در حالی که اعتماد به همسر امری بسیار حیاتی است، عدم وجود این اعتماد می‌تواند به شکست رابطه منجر شود. در این شرایط، همسر، سایر افراد را با همسر خود مقایسه می‌کند، به شکل واقعی یا خیالی. به عنوان مثال، رضا نگاهی به پریسا می‌اندازد که در حال بررسی چک حقوق ماهانه‌اش است. به جای اینکه از او بپرسد دلیل این آه است، به طور منفی فکر می‌کند: “زهرا، همسر برادرم، هرگز احساس ناراحتی نمی‌کند که نسبت به حقوق خود اینگونه علامت گذاری کند.” این نوع مقایسه‌های منفی، ساختاری برای وقوع خیانت در آینده فراهم می‌کند.

در روابط عاشقانه، طبیعی است که افراد وضعیت فعلی خود را با سناریوها و احتمالات مختلف مقایسه کنند. به عنوان مثال، اگر یک مرد به همسرش لبخند بزند و وی نیز با لبخند پاسخ دهد، ممکن است فکر کند: “چه لبخند زیبایی! هیچ زن دیگری نمی‌تواند به جذب من با این حالت لبخند برسد.” اما در روزهای دیگر، این لبخند ممکن است بازی انداز و او را ناامید کند. این او را به افکار منفی مانند: “اونقدری که به او ابراز علاقه کردم، او موضوع را درک نکرد. حتماً کس دیگری در جای من بهتر می‌توانست علاقه خود را نشان دهد” سوق می‌دهد. این تفکرات منفی به تدریج می‌توانند به خیانت منجر شوند.