- بگذارید خودش مالک جسمش باشد:
از اینکه موهایش را دائم از جلوی چشمش کنار بزنید، شانه هایش را صاف کنید، گردو خاک را از لباسش پاک کنید، بلوزش را داخل دامنش کنید، یقه اش را صاف کنید، بپرهیزید. بچه ها این نوع از مداخله را تجاوز به حریم خصوصی بدن شان به حساب می آورند.
- وارد جزئیات زندگی بچه نشوید!
تعداد کمی از بچه ها از شنیدن چنین جملاتی احساس قدردانی می کنند:
چرا موقع نوشتن اینقدر سرت را به کاغذ می چسبانی؟
وقتی تکالیفت را انجام می دهی صاف بشین
دکمه های آستینت را ببند
پول توجیبی ات را خرج این کردی؟! خب به نظرم پولت را دور ریخته ای.
بیشتر بچه ها به این نوع حرف ها با ادای یک کلمه خشمگینانه ی (مادر) یا (پدر) پاسخ می دهند، که بدین معناست: دست از سرم بردار!!
- فرزندتان هرچقدر هم کوچک است- در حضور او درباره بچه ای دیگر صحبت نکنید
- اجازه دهید کودک خودش پاسخ دهد
نشانه ی واقعی احترام به استقلال کودک این است که به فرد سؤال کننده بگویید: (( علی خودش می تواند به شما بگوید. اوکسی است که جواب این سؤالات را می داند.))
- مراقب باشید که زیاده از حد از (نه) استفاده نکنید.
زمان های خیلی زیادی وجود دارد که ما والدین مجبوریم با خواسته های فرزندانمان مخالفت کنیم. با این حال برخی بچه ها یک (نه) تند را به عنوان حمله ای مستقیم به استقلالشان میدانند. آن ها همه انرژی شان را برای حمله ای متقابل آماده میکنند. جیغ می کشند، بدخلقی می کنند، فحش میدهند و ترشرو می شوند.