داروهای مسکن – خواب آور
این مواد شامل انواع متنوعی از داروهایی هستند که در پزشکی، برای رفع اضطراب و ایجاد حالت تسکین و خواب به کار می روند. داروهای مسکن – خواب آور به دو گروه عمده تقسیم میشوند. گروه اول، بنزودیازپین ها هستند. این داروها شایع ترین داروهای آرام بخشی هستند که پزشکان برای رفع اضطراب و بی خوابی تجویز می کنند و با اسامی مختلف مثل دیازپام، کلردیازپوکساید، لورازپام، اکسازپام، کلونازپام و … عرضه میشوند.
این داروها اغلب به شــكل قرص و کپســول، در رنگهــا و اندازههاي مختلــف و نیز آمپول تهیه میشــوند. معتادان به ایــن داروها، اغلب به شــیوۀ تزریق وریدي و گاه خوراکی این داروها را مورد سوءمصرف قرار میدهند.
گروه دوم داروهاي مسكن ـ خوابآور باربیتوراتها هستند که با نامهاي مختلف مانند فنوباربیتال، ســـِكوباربیتال، پـَنتوباربیتال، آموباربیتال و…
عرضه میشــوند و به اشــكال مختلف مثل قرص و کپسول در اندازه و رنگهاي متفاوت، آمپول، شــیاف و محلول یافت میشــوند. این داروها از طریــق خوراکــی، مقعدي یا تزریق عضلانی یــا وریدي قابل مصرف هستند.
معتــادان به این داروها، اغلب از شــیوه تزریقی یا خوراکی براي مصرف این مواد اســتفاده میکنند. افراط در مصرف این گروه از داروها میتواند بسیار خطرناك باشد و منجر به مرگ شود.
آثار مصرف داروهاي مسكن خوابآور آثار مصرف این داروها اغلب چند ســاعت تا یک روز باقی میماند. این آثار عبارتاند از:
- تغییرات رفتاری یا روانی (سرخوشی مختصر، رفتار نامناسب جنسی، پرخاشگری، اختلالات قضاوت)،
- گیجی و رخوت و خواب آلودگی
- شل شدن عضلات
- عدم تعادل،
- اختلال در عملکرد شغلی و اجتماعی
عوارض مصرف طولانی داروهای مسکن – خواب آور
- اعتیاد
- افسردگی
- سردرد
- ناراحتی گوارشی
- آسیب کبدی
- اختلال حافظه
علائم ترک داروهای مسکن – خواب آور علائم ترک اغلب از روز بعد از قطع دارو شروع می شود و حداکثر بعد از یک هفته فروکش می کند. علائم ترک این داروها عبارت اند از:
- افسردگی
- اضطراب و بی قراری
- اختلال خواب،
- بی اشتهایی و تهوع،
- کاهش فشار خون
- افزایش درجه حرارت بدن
- تشنج
- اختلال هوشیاری
- اغماء و مرگ
این علائم، به خصوص با قطع ناگهانی باربیتوراتها پدید میآیند.