ارتباط ما با کسی که او را دوست داریم و با او زندگی می کنیم، مثل کسی است که با ما بند بازی می کند. وقتی باد ترس و تردید بر ما می وزد و ما را می لغزاند، نباید به خاطر سراسیمگی به یکدیگر بیاویزیم یا سعی کنیم از یکدیگر رو برگردانیم تا دست مان را به جایی بند کنیم و سقوط نکنیم. با این کار تنش طناب بیشتر می شود و ارتباط بین طرفین، شکننده تر. اگر می خواهیم روی ظناب بمانیم باید با حرکات یکدیگر تغییر وضعیت بدهیم و به عواطف یکدیگر پاسخگو باشیم.
با ایجاد این ارتباط می توان تعادل ایجاد کرد چون حفظ ارتباط زناشویی مثل حفظ یک تعادل عاطفی است.