- اطلاعات بدهید
کودک: میتوانم با علی بازی کنم؟
مادر: پنج دقیقه دیگر می خواهیم شام بخوریم.
با این اطلاعات، کودک ممکن است به خودش بگوید: به نظرم حالا نمی توانم بروم.
- احساسات را بپذیرید:
کودک: (در پارک) حالا نمی خواهم به خانه بروم، نمی شود بیشتر بمانیم؟پ
احساساتش را بپذیرید:
(( می دانم اگر دست تو بود، می خواستی بیشتر بمانی، ترک کردن مکانی که خیلی از آن لذت می بری، سخت است.))
- مشکل را توصیف کنید:
کودک: مامان، می توانی حالا مرا به کتابخانه برسانی؟
مادر: دوست دارن بهت کمک کنم. مشکل این است که برقکار نیم ساعت دیگر می آید.
- اگر امکان دارد (بله) را جایگزین (نه) کنید:
کودک: می شود به زمین بازی برویم؟
مادر: بله، حتما. درست بعد از نهار
- برای فکر کردن به خودتان وقت دهید
کودک: میتوانم امشب خانه رضا بخوابم؟
والد: بگذار درباره اش فکد کنم.
این جمله کوتاه دوچیز را مطرح می کند: شدت خواسته ی کودک را نادرست نمی داند(حداقل او می داند خواسته اش به طور جدی در نظر گرفته شده است). و به ئالد وقت می دهد احساساتش را مدنظر قرار دهد.