خلاقیت به معنای توانایی دستیابی به چیزی به شکلی بدیع، فرآیندهای ذهنی است که در برگیرنده عناصر انگیزشی و عاطفی است. در حالی که خلاقیت، استعدادی بالقوه و همگانی است چه بر سر این توانایی شگفت انگیز می آید که به گفته تورنس(1986)، منحنی خلاقیت بسیاری از کودکان در حدود 10 سالگی افت پیدا می کند و هیچ گاه به حالت اول باز نمی گردد؟؟ عدم توجه لازم و کافی به آموزش و پرورش پویا و خلاق به ویژه در سنین پیش دبستانی از عوامل اصلی این موضوع است.
برای شناسایی و ارزیابی دقیق خلاقیت در دوران کودکی دلایل متعددی مطرح است :
- این ارزیابی بخش مهمی از راهنمایی شغلی کودک است و زمان مناسب آن دقیقا در سنین پیش دبستانی است.
- ایجاد شرایط آموزشی مناسب جهت حصول اطمینان از بهره مندی کودک از فضای غنی برای رشد استعدادهای خلاق خود.
- خلاقیت شاخص جدیدی برای اندازه گیری توانایی همه جانبه و فراگیر کودک است.
بنابراین هم بدلیل فراهم آوردن شرایط مناسب برای رشد همه جانبه فرد و هم به علت مسئولیت ارتقای شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه و استفاده بهینه از اندیشه های خلاق، ضروری است که از بدو تولد استعداد های خلاق شناسایی، تقویت و هدایت شود؛ این امر تنها پس از وجود مقیاس های مناسب امکان پذیر است.