تعریف این بیماری، سال هاست که مورد بحث های جدی می باشد. آنچه واضح است این است که این اختلال، یک بیماری روانی مزمن، شدید و بسیار ناتوان کننده می باشد. با وجود اینکه سابقا در مورد تفاوت و یا تشابه اسکیزوفرنی کودکان با اسکیزوفرنی بزرگسالان سردرگمی هایی وجود اشت، ولی هنوز هم تشخیص گذاری این بیماری بسیار دشوار است. اسکیزوفرنی کودکی به عنوان ظهور زودهنگام اسکیزوفرنی در نظر گرفته و همانند نوع بزرگسالی تشخیص داده می شود. در حال حاضر شواهد بسیاری وجود دارد که نابهنجاریهای اسکیزوفرنی کودکی مشابه اسکیزوفرنی بزرگسالی است و نشان دهنده ی آن است که پیوستاری از این بیماری در طول زندگی افراد وجود دارد.
اختلال مذکور به این صورت توصیف می وشد: وجود نشانه های روان پریشی و نقص در کارکرد اجتماعی که حداقل به مدت 6 ماه تداوم داشته باشد.
نشانه های فعال عبارتند از:
نشانه های منفی شامل موارد زیر است:
اگر هزیان ها عجیب و غریب باشند، یا اگر توهمات شنیداری شامل اصواتی باشند که در مورد رفتار یا افکار فرد اضهار نظر می کنند یا دو یا چند صدا که با همدگیر صحبت می کنند، در این صورت تنها وجود یک نشانه ی فعال برای تشخیص اسکیزوفرنی کفایت می کند.
در کاربرد ملاک های تشخیصی بزرگسالان برای کودکان و نوجوانان، مشکلات چندی ایجاد می شوند، از قبیل:
منبع: صد پرسش و پاسخ درباره اسکیزوفرنی کودکان/ جوزین کوبرت
[custom_posts_slider_2 category=”کودک و نوجوان”]
