یکی از مهم ترین اختلال های درون کودکی و نوجوانی، اختلال سلوک رفتارهای پرخاشگرانه و ضداجتماعی است. ویژگی اصلی اختلال سلوک الگوی پایداری از رفتارهای تکراری است که در آن حقوق اساسی دیگران یا هنجارها و قواعد عمدۀ متناسب با سن نادیده گرفته می شوند. این رفتارها در چهار گروه اصلی قرار می گیرند؛ رفتار پرخاشگری که موجب یا تهدیدی برای آسیب بدنی به سایر اشخاص یا حیوانات است؛ رفتار غیرپرخاشگری که باعث اتلاف یا صدمه به اموال می شود، تقلب، سرقت و تخلف جدی از قواعد کودکان و نوجوانان مبتلا، اغلب در مدرسه، خانه و جامعه پرخاشگری کلامی و بدنی نشان می دهند. دروغگویی، فرار از منزل و مدرسه، آتش افروزی، به راه انداختن دعوا و مشاجره و رفتارهای خشونت آمیز جنسی از دیگر خصوصیات اصلی این گروه از کودکان و نوجوانان است. اختلال سلوک اغلب با شروع زودهنگام رفتار جنسی، مصرف نوشیدنی های مضر، مصرف دخانیات و مواد مخدرو اعمال توأم با بی پروایی و خطرجویی همراه است. مصرف مواد مخدر ممکن است خطر تداوم این اختلال را افزایش دهد. امکان دارد رفتارهای مرتبط باعث مشکلات تحصیلی یا اخراج از مدرسه شود (مسئولان مدرسه علی، به دلیل بدرفتاری های وی با سایر دانش آموزان، او را به موقت از مدرسه اخراج کرده بودند و به والدین علی گفته بودند تا زمانی که روان شناس، سلامتِ روان علی را تایید نکند، او را در مدرسه نمی پذیرند). همچنین مشکلاتی در سازگاری شغلی، مشکلات قانونی، بیماری های جنسی، حاملگی ناخواسته و آسیب های بدنی بر اثر تصادف یا نزاع و درگیری دارند. این مشکلات مانع می شوند تا فرد در مدرسه یا در خانۀ والدین یا سرپرستان حضور مرتب داشته باشد. میزان تفکر در مورد خودکشی، اقدام به خودکشی و خودکشی تحقق یافته در این افراد بیش از حد انتظار است. امکان دارد این اختلال با هوش پایین تر از متوسط رابطه داشته باشد
